υπερευσυγκινησία

η, Ν

(ψυχολ.) προδιάθεση για αντίδραση κατά τρόπο υπερβολικό στα γεγονότα τού συγκινησιακού τομέα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. αγγλ. hyperemotivity < hyper- (< υπερ-*) + emotivity «ευσυγκινησία»].